نویسنده: احمدی (درج در روزنامه قدس)

امام خمینی(ره) هدفها، آرمانها و هر آنچه را که می‌بایست ابلاغ کند، گفته بود و در عمل نیز تمام هستی‌اش را برای تحقق همان هدفها بکار گرفته بود. اینک در آستانه نیمه خرداد سال 1368 خود را آماده ملاقات مقامی می‌کرد که تمام عمرش را برای جلب رضای او صرف کرده و قامتش جز در برابر او خم نشده بود. سروده های عارفانه‌اش همه حاکی از درد و عطش فراق است و در حسر ت پیوستن به وصال محبوب. لحظه شکوهمند برای او، و جانکاه و تحمل‌ناپذیر برای پیروانش، فرا می‌رسید:

(... با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص و به سوی جایگاه ابدی سفر می کنم و به دعای خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خدای رحمن و رحیم می خواهم که عذرم را در کوتاهی خدمت و قصور و تقصیر بپذیرد ...)

 ساعت 22 و 20دقیقه بعداز ظهر روز شنبه سیزدهم خرداد ماه سال 1368 لحظه وصال بود.

قلبی از کار ایستاد که میلیونها قلب را به نور خدا و معنویت احیاء کرده بود.
در آخرین شب زندگی، در حالی که چند عمل جراحی سخت و طولانی در 87 سالگی تحمل کرده بود و چندین سرم به دستهای مبارکش وصل بود«نافله شب»می‌خواند و قرآن تلاوت می‌کرد. در ساعات آخر آرامشی ملکوتی داشت و مرتبا شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) را زمزمه می‌کرد و با چنین حالتی بود که روحش به ملکوت اعلی پرواز کرد .

وبلاگ آموزش دانشجویان سالروز رحلت رهبر کبیر انقلاب اسلامی را تسلیت می‌گوید.

روحش شاد و راهش پردوام